หมายถึง [-มัก] น. ทางปฏิบัติที่ให้สำเร็จเป็นพระสกทาคามี. หมายถึง [สะตะ-] น. หมวด ๑๐๐, จำนวนร้อย. (ป.). ◌ะ; ◌ัวะ; เ◌ะ; เ◌อะ; เ◌าะ; เ◌ียะ; เ◌ือะ; แ◌ะ; โ◌ะ (ส. สกฺฤทาคามินฺ + มารฺค; ป. สกทาคามิมคฺค, สกิทาคามิมคฺค). (ดู มรรค). หมายถึง คำประกอบหน้าคำอื่นที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บ่งความว่า กอบด้วย, พร้อมด้วย, เช่น สเทวก ว่า พร้อมด้วยเทวดา. (ป., ส.). Even though the Southern Thai writing f... https://jacquesm776jct7.blogvivi.com/profile